In deze treffende stilleven uit de latere periode van Tiziano Burelli’s oeuvre, ontmoeten we een rijke dialoog tussen verval en verlangen, vorm en verleiding.De compositie — ogenschijnlijk traditioneel, met fruit gerangschikt op papier boven een bruin tafelblad — wordt verstoord door een los geschilderde, auberginekleurige achtergrond. Deze schilderachtige ondergrond, rauw en onrustig, roept een gevoel van innerlijke onrust of onderdrukte lichamelijkheid op.In het centrum van het werk staan een peer en een pruim die met opzettelijke sensualiteit de kijker aankijken, hun krommingen zelfverzekerd gepositioneerd. Achter hen ontvouwt zich een dikke cluster fruit, die bijna op een anatomisch tableau lijkt. De twee watermeloenpartjes, weergegeven in vette, généreuze streken, lijken van het doek te druipen, terwijl de druiventrossen eromheen een erotische spanning uitstralen, versterkt door hun rijpheid — bijna te laat geoogst.Dit schilderij is representatief voor Burelli's voortdurende fascinatie voor het lichaam als stilleven — of het stilleven als een rustend lichaam, op de rand van ontbinding. Zijn penseelvoering — zichtbaar, zintuiglijk en onvolmaakt — verraadt de hand van een schilder geleid door het tactiele geheugen van zowel huid als vlees. In die zin resoneert het met zijn zeldzamere, meer intieme werken, zoals Ciclisti (2014), waarin de menselijke vorm door middel van... lees verder bij Catawiki
Veilingagenda gebruikt cookies om je een zo goed mogelijke service te bieden. Zie ons cookie statement. Door verder te gaan op deze website stem je in met deze cookies.